Bloedzuigers, aardbeving en 3 blaren!!! Naar chisapani; met de bus werden we net buiten de stad afgezet. Vol goede moed de Kathmandu vallei in. Op het bord stond aangegeven dat de route 16km is en totaal 1300 meter omhoog. Soms heb je in van die grote buitenlandse steden met van die grote lange trappen, nou dat kennen ze hier ook. Echter kwam er geen eind aan. Na 2h kregen we langzaam uitzicht op de stad en liepen we langs huisjes waar de locale bevolking hun was deed bij de waterval of de maïs aan het roosteren waren. Na een heerlijk koud colaatje en een mars werden de trappen steeds minder en begon het echte landschap.  Inmiddels was de zon een beetje minder gaan schijnen en kwam er wolkjes. Echter na 4h lopen begon het langzaam te regen. Heerlijk dacht ik nog, had ik dat maar niet gezegd want het misseren ging over in keihard regenen. Inmiddels liepen we nu echt in de bossen. Na een korte stop om even te schuilen zat er al bij iemand een bloedzuiger op z'n schoen. Ik met m'n korte broek heb snel m'n broekspijpen er aan geritst en sokken over m'n broek. Poncho aan en nog 1,5h werd er lachend vertelt. De paden werden modderstroompjes en m'n schoenen zijn dus niet waterdicht. Ook nog ff een uitglijder gemaakt waardoor ik tot op m'n string nat was jammie nog maar een uur. Inmiddels vond ik t niet echt leuk meer maar moest wel door. Op een gegeven moment zag ik een paar huisje op de berg THANK GOD!!!!! Nat moe en versleten naar binnen, het is een klein hutje met een paar slaapkamers. Nu kwam het punt hoeveel bloedsuikers zitten er aan mij. Verschillende vonden er meerdere op hun lichaam maar ik was gelukkig schoon!! Droge kleren aan en een heerlijk kopje thee. In t hoekje zit een andere groepje en gewoon iemand die ik ken. Van m'n middelbare school.  Terwijl ik begon aan het schrijven van mijn ansichtkaarten  begint rond half 7 ineens de ramen te trillen, eerst dacht ik dat er iemand naar binnen wilde maar bij de gids en andere locals brak grote paniek uit en rende keihard naar buiten. Toen had ik door dat dit een grote aardbeving was want de grond begon heel heftig te schudden. Ik pakte nog snel mijn tas en rende ook naar buiten. De grond bewoog nog steeds. Buiten was er grote paniek want naast ons hutje stond een hotel met 5 verdiepingen en ze waren bang dat deze in ging storten dus iedereen rende langs mij heen toen ik buiten kwam naar het weiland. Inmiddels was het schudden gestopt maar de vloer bewoog nog steeds. Met knikkende knieën stond ik in t donker. Wat was dit??? We mochten eerst niet terug naar het hutje. Toen ik naar m'n kamer liep om m'n spullen te halen zag ik dat er verschillende bakstenen op de grond lagen. Vol adrenaline weer terug aan m'n kopje thee maar de locals wilde heel graag bellen naar hun familie, het licht was uitgevallen en de telefoonlijn dood dus we zaten gevangen op de berg. Na 2h kregen de locals weer bereik met hun telefoon en kregen we te horen dat Nepal is getroffen door een aardbeving 6.8. Whohhh!!! Das heftig. Maar dit nieuws zou ook in Nederland waarschijnlijk komen maar hoe laten wij nu weten dat wij niks mankeren. De gids heeft daarom met shoestring gebeld om door te geven dat wij goed zitten. Na een maaltijd, spelletje kaarten ben ik met mijn kleren aan gaan slapen (je weet nooit) Na een slechte nacht en om half 6 klaar wakker omdat het raam klapperde. Ik stond al bijna bij de deur (toch groot inpack dit)  Schoenen aan en ben klaar voor de volgende wandeling. 8h vertrok we weer. M'n schoenen zitten niet erg lekker dus ben bang dat het blaren worden. Door de wolken, rijstvelden, jungle hebben ik 8h gelopen. Nu zit ik in een mooi hotel met een heerlijk warme douche. 3 blaren, pijn mijn ribben van t adem halen op 2000m hoogte. Cola en pizza gaan er nu zeker in en vroeg naar bed.