Toen we onze tassen in Chiang Mai aan het inpakken waren, bedachtte wij ons; wat vliegt die tijd voorbij. We gaan alweer naar het zuiden. En dat houdt in dat het er bijna op zit. 3 nachten Koh Samui en 2 nachten Koh Phangan.

Tijdens het boeken van onze bouwstenen van Riksja wilde we het zo goedkoop mogelijk houden dus kozen we voor de "goedkope" (voor ons nederlanders dan) nachttrein ipv een rechtstreekse vlucht. Vanuit Chiang Mai begon onze reis naar het zuiden, hou je vast en lees mee....

15 minuten taxi naar vliegveld

2h wachten op vlucht naar Bangkok

1h vliegen Chiang Mai - Bangkok

45 minuten met de taxi naar het treinstation

3h wachten op onze trein

13h Bangkok - Sura Thani

1h bus naar de ferry

1,5h ferry van het vaste land naar Koh Samui

40 minuten taxi naar ons hotel

Heeeel lang, ik vond het geweldig en beleefde mn vrijheid maar mijn medereisgenoot vond het verschrikkelijk. "Dit nooit meer" hoorde ik regelmatig maar zoals we gekomen zijn moeten we ook nog terug.

Aangekomen in ons hotel zijn we moe, vies en beplakt van ons eigen zweet. Het is dan ook heaven in paradise als we horen dat onze kamer 100m van het strand vandaan ligt. Zolang we er vandaag over hebben gedaan, zo snel lagen we nu in de zee. Ahhhhhhh heerlijk! Genieten van de zon, frisse wind en schoon water. Als we er weer tegen aan kunnen, gaan we uit eten en lopen nog een rondje over het strand bij zonsondergang maar dan houdt deze dag voor ons ook op.

Heerlijk uitgerust worden we wakker en willen een scooter huren. Ons hotel ligt dan wel mooi aan het strand maar wel een beetje afgelegen. Bij de receptie vragen we hoeveel het kost, 200 baht (7,50) per dag. We kijken elkaar en zeggen in het nederlands das goedkoop.

We krijgen een mooi scooterje mee en in onze zwemkleding gaan we op pad. Perry rijdt en ik zit 2de rij. Als snel zien we dat de benzine op rood staat maar waar kunnen we tanken, bij elke heuvel die we oprijden hou ik mijn adem in. Gelukkig vinden we na 10 minuten een iets wat lijkt op een pomp en gooien er geld in. Een thai lacht ons uit want wij denken dat we met 40 baht een volle tank hebben maar hij slaat na 5 seconde weer af. Oepsie.

Met een volle tank en rustige ademhaling gaan we het drukke verkeer weer in, rustig op dit eiland in het zeker niet. Maar als we nog geen 5 minuten verder zijn lijkt het of we op een grindweg rijden maar het is toch echt asfalt. Ohoh een lekke band. NEEEEEEEE, hoe lossen we dit op. Het enigste wat we bij ons hebben is een handdoek, zonnebrandcreme en geld. Geen nummer van ons hotel, geen beschrijving van wat te doen bij pech, niks. In de brandende zon duwt perry de scooter voort.

Wanneer we een autogarage tegenkomen en wijzen naar onze achterband, wijzen ze verder de straat in en verstaan we 2 km. Perry spot na 500m een eenmanszaakje waar wielen buiten hangen en zodra hij onze gezichtjes ziet, wijst hij naar binnen. 5 minuten later en 180 baht armer staan we weer buiten.

De rest van de ochtend en middag rijden we rond, stoppen bij strandjes en de big buddha. Wanneer we bij de big buddha zijn, krijg ik ineens kramp in mn buik. Een herkenbare kramp uit Uganda en ben buddha zeer dankbaar dat hij een wc heeft. Met een sneltrein racen we naar huis en breng ik de avond door in de kamer. Wanneer perry s morgens ook begint, weten we het zeker iets hebben we verkeerd gegeten.

We houden ons dit dagje dus lekker rustig, wanneer we ons beide s avonds weer goed voelen gaan we uiteten en sluiten Koh Samui al weer af.

Onze tijd op Koh Samui zit er alweer op, vandaag maken we een zeiltocht en stappen bij Koh Phangan van boord. Koh Phangan ligt vlak naast Koh Samui dus een lange zeiltocht is het niet maar toch varen we heel de dag rondom de eilandjes. Bij een baai wordt het anker uitgegooid en mogen we snorkelen. Kom maar op met kleine Nemo. De kapitein legt ons uit alles wat je leent is gratis, maak je het kapot dan kost het je geld. Wanneer ik de snorkelbril uit de bak haal glipt hij uit mn hand en valt kapot op de grond. Met ingehouden adem geef ik hem terug en krijg een nieuwe. Wanneer perry het water in springt verliest hij zn snorkelbril. Terwijl hij het niet door heeft, sta ik als een walrus aan boord te schreeuwen je bril, je bril, je bril en nog net met zn laatste adem red hij de al half in de zee verdwenen bril.

Wanneer we samen in het water met alle onze bepakking liggen te dobberen is het nog een eindje zwemmen naar het rif. Snorkel op en gaan.... Als ik achterom kijk zie ik dat Perry eerder verder afdrijf dan dichterbij komt. Perry heeft nog nooit gesnorkeld en de combinatie flippers, knieen, onderwater ademhalen en pijpje is dan ook een grappig gezicht. Oefenen baard kunst en na een moeilijke start snorkelen we dan eindelijk boven het koraal. Perry ziet Nemo en ik ben dit keer de onderwaterfotograaf.

Bij een andere baai wordt opnieuw het anker uitgegooid, weer zo'n mooie kust en helder water. De bemanning pakt onze tassen en leggen ze in een klein bootje. Wij moeten mee en voordat we het weten staan we op het strand met ons eigen bungalowhuisje.

Niet 2 maar 3 nachten slapen we hier, in Koh Samui hebben we een ticket terug naar Bangkok geboekt. Geen nachttrein meer voor ons maar een dagje langer op ons mooie strand.

2 dagen lang liggen we heerlijk op het strand, zwembad of slapen bij in ons hutje. Uitgerust beginnen we morgen weer aan ons reis via Bangkok naar Nederland.

De dagen zijn voorbij gevlogen en kan mij al bijna niet meer herrineren wat we de eerste paar dagen hebben gedaan. Thailand is een super mooi land, lekker eten, mooi weer en voor ieder wat te doen. Maar als ervaren reiziger zie ik ook dat thailand kapot is gemaakt door het toerisme. Thailand ziet er prachtig uit maar wat je op de fotos niet ziet is dat er achter de camera duizenden toeristen zijn, eilanden volgebouwd en alles draait om de toerist. Vroeger werkte de olifanten op het land, nu lopen ze 100x het zelfde rondje met toeristen op hun rug. Thailand leeft voor de toerist. Zonde om zo'n mooi land te zien ondergaan.

Het was heerlijk en vol verhalen met fotos als bewijs komen we langzaam weer jullie kant op.