Maandagochtend haasten we ons richting Kenton at sea. Hier moeten we om half 12 aanwezig zijn omdat we de boot moeten hebben die ons naar Sibuya brengt. Het is maar 1,5h rijden maar door de wegwerkzaamheden verliezen we veel tijd. Gelukkig zijn we op tijd.

Terwijl ik er al die tijd vanuit ging dat we een ferry of iets moesten nemen, bleek dat na het parkeren van onze auto (beveiligd) onze gids voor de aankomende dagen klaar stond met zijn bootje. Onderweg kregen we uitleg over het gebied en alle vogels die we tegen kwamen. Na een uur varen, kwamen we aan bij een kleine steiger en mochten we met de trap naar boven. Het leek letterlijk of we in een 5 sterrenhotel stapte. Een lodge midden in de natuur met alles top verzorgd. We mochten gaan zitten en onze lunch werd geserveerd. Ondertussen werden onze tassen uit de boot gehaald en naar onze tent gebracht. Onze tent was zo mooi dat je er bijna kon wonen.

In de namiddag vertrekken we met onze gids voor de eerste gamedrive, Sibuya is geen national park maar een game reserve. Het verschil is dat de een van de staat is en de ander prive gebied is. De beesten leven dus net zo als in een NP in het wild. Na een paar minuten rijden komen we een grote groep impala's tegen, kleine antilopers. We rijden de bergen in en zo nu en dan zien we ergens in de verte een giraffe boven de bosjes uit steken. Al snel komen we dichterbij en mogen we ze van dichtbij bewonderen.

Het park bevat ook leeuwen, echter omdat het park aan openbare wegen ligt en je als park aan bepaalde regels moet houden mogen de leeuwen niet in het park los lopen en hebben ze een eigen gebied in het park. Dit is nog steeds net zo groot als de veluwe maar er zit een hek om heen. De gids vertelde dat 1 van de vrouwtjes, 3 welpjes heeft maar dat het zeldzaam is om ze te zien omdat ze nog erg schuw zijn. Inmiddels begint het te schemeren als we op zoek gaan naar de leeuwen, met zweet handjes zit ik in de open jeep. We rijden letterlijk een kooi met leeuwen binnen, wat als ze honger hebben en de auto aanvallen. 7 jaar geleden deed ik nergens moeilijk over en nu schijt ik in mn broek. Perry denkt dat het komt omdat ik zwanger ben en soort beschermdrang heb ontwikkeld.

Ineens springt er een klein welpje uit het hoge gras als we de bocht omgaan en al snel hebben we de groep gevonden. Met ingehouden adem kijk ik om mij heen, en tel zo'n 5 leeuwen en 3 kleine welpjes. Wanneer we weer het gebied uitrijden en het hek sluit, kan ik weer ademhalen.

Als we 's avonds onze tent in gaan en willen graag aan slapen ziet Perry een worm op het plafond, echter is de worm geen probleem maar er naast zit een grote spin en daar hou ik niet van. In mijn tas heb ik een reisklamboo en binnen 1 minuut liggen we veilig in ons eigen tentje onder de grote spin.

Dinsdag maken we nog 2x een gamedrive met de gids, in het gebied leeft een kudde olifanten en neushoorns. Het aantal neushoorns wilt de gids niet vertellen omdat er in Zuid Afrika nog steeds veel stropers actief op neushoorns jagen. Vorige maand zijn er in het park 3 volwassen neushoorns doodgeschoten alleen voor hun hoorns. In Azie wordt het verkocht als geneesmiddel waardoor er veel vraag naar is en goed voor word betaald. Het is dan ook een kadootje als we ze vinden bij een meertje, 2 mannetjes staan te drinken en wanneer we van een afstand genieten, komen er nog 3 aangelopen. Je kan je toch niet voorstellen dat mensen ze dood schieten.

S avonds bij de lodge heeft onze gids geregeld dat we buiten bij het kampvuur kunnen eten, terwijl ons voorgerecht wordt geserveerd horen we ineens hard het getromperter van een olifant. We schieten overeind en gaan op het geluid af, als we bij de rand van de lodge staan, horen we een kudde olifanten bladeren eten. Echter is het zo donker dat we ze niet kunnen zien maar ze zijn in de buurt.

Woensdagochtend gaan we nog 1x op gamedrive, misschien zijn de olifanten nog in de buurt. We zetten weer vroeg onze wekker en wanneer we ons aankleden hoor ik naast de tent steeds iets bewegen, alsof er iets loopt maar omdat er in de tent licht brand en het buiten donker is, zie ik niks. Echter wanneer we weg gaan en ik even met mijn zaklamp naast de tent schijn, sta ik oog in oog met een nyala.

Na onze laatste gamedrive (waarbij we een kudde buffels zien) brengt de boot ons weer terug naar Kenton at sea en zijn we weer in de bewoonde wereld. We gaan met de auto nu weer terug richting Kaapstad. Deze nacht slapen we in Jeffrey's bay, een klein surfstadje. Onze kamer kijkt zo uit over de zee en vallen in slaap met het geluid van de golven.

Donderdag verlaten we na ons ontbijt weer Jeffrey's bay en rijden naar Knysna, omdat de afstanden nu minder groot zijn kunnen we onderweg meer stoppen en besluiten om naar een monkey sanctuary te gaan. Opgevangen apen leven hier onder toezicht in een park. Als advies kregen we mee om alle losse spullen op te bergen want de apen kunnen dichtbij komen. Met een gids lopen we een groot stuk bos in, na een paar minuten horen we ineens de apen keihard geluid maken en geeft de gids aan dat ze ruzie hebben of een slang hebben gevonden. Ik kijk naar beneden en daar sta ik dan in mn jurkje en teenslippers. We lopen een uur door het bos en zien onderweg verschillende apen om ons heen, wanneer er een gibbon door de bomen heen slingert en bij ons op de grond komt zitten, hou ik mijn adem weer in. Hoe bijzonder is dit, misschien is dit niet het echte wild maar altijd beter dan de apenheul.

Knysna is een stad aan het water, door de grote witte huizen op de eilanden in de lagoon lijkt het erg veel op de hamptons. Zeker wanneer we onze accomodatie hebben gevonden, zien we dat dit geen arm plaatsje is. Onze kamer is zo mooi, dit hebben we nog nooit gehad. Het is nog vrij vroeg in de middag dus besluiten naar de enige bierbrouwer van Zuid Afrika te gaan, Mitchell's. We zijn net op tijd voor de laatste tour en Perry sluit af met een proeverij.

We dineren in het hotel en aangezien we weer de enigste gasten zijn, hebben we een prive kok en serveerder.

Vrijdag 27 Mei, alweer 1 jaar getrouwd en deze week 20 weken zwanger. De walvissen rondom dit gebied komen vaak pas in juni naar de kust maar de hotelmanager vertelde dat ze dit jaar vroeg waren, we gaan dus op walvisjacht. Wanneer we bij de boot aankomen, vertelt de gids dat het vandaag vloed is en daarom de golven bij de ingang van de lagoon enorm zijn. Voor onze veiligheid gaat hij geen risico's nemen en besluit om met ons een kijkje te gaan nemen. Zijn de golven inderdaad te hoog, dan draait hij om en gaat het vandaag niet door. Helaas zijn de golven wild en hoog waardoor we met de boot er niet tegen in kunnen. Helaas! We gaan met de auto naar Brenton en lopen heerlijk langs het strand.

Zaterdag na het ontbijt gaan we weer op pad, 200km dus binnen 3h zijn we weer op onze nieuwe bestemming. 7 km van de weg tussen de heuvels met schapen/koeien/struisvogels staat er een huis verstopt. Hier slapen we 1 nachtje bij de boer. Onze kamer is een ruimte aan het huis en de rest is in het woonhuis. We nemen plaats in de tui, lezen een boekje, spelen met de honden en lopen over het terrein. Om 17h komt de boer thuis en niet veel later zitten we met zn alle aan een grote tafel te eten. Zij praten in het afrikaans, wij in het nederlands. Met zn alle kijken we een belangrijke rugby wedstrijd en wanneer de champions league begint ga ik naar bed en kijkt Perry nog verder met de boer en een brandy.

Zondagochtend gaan we mee met de boer, achter in de truck tussen het voer en de 2 schapenhonden. De honden drijven de schapen bij één en krijgen hun voer. We rijden zo over al het land en wanneer we klaar zijn wacht er een heerlijk verdient ontbijt op ons.

Na het ontbijt vertrekken we nu echt richting Kaapstad, onze laatste stop.